De eerste editie van 1872 in krant vorm ligt bij de drukker! Onder de artikelen in de krant verschijnt ook het onderstaande artikel (hier alvast een voorproefje!) over de invoering van de avondklok. Aangezien de gebeurtenissen in de afgelopen week en de discussies daaromheen is het noodzakelijk om wat aanvullingen toe te voegen. De aanvulling gaat door onder het originele artikel.
“Tegen de avondklok en zijn wereld
De strijd tegen de Covid-19 pandemie laat in Nederland wat te wensen over. Een mengeling van incapaciteit, besluiteloosheid en uiteindelijk sociale restrictie kenmerken de maatregelen van de overheid. Deze bereikt nu een nieuw hoogtepunt met de invoering van de avondklok.
Vanaf 20.30 mag niemand zich meer op straat bevinden, niet dat de straten zo druk waren de afgelopen maanden. De staat presenteert de maatregel als een uiterst middel tegen het Covid-19 virus. Naast de avondklok daalt ook het aantal toegestane bezoekers binnenshuis naar 1 persoon. Misschien nodig? Het virus verspreidt zich nog steeds en een nieuwe mutatie die veel besmettelijker is maakt snel opmars. Maar de vraag is op welke wijze dit virus wordt aangepakt en in wiens voordeel dit uitpakt. Het gaat niet enkel om wat, maar ook om hoe. Er wordt namelijk alles op alles gezet om commercie wel gewoon door te laten gaan. De scholen zijn nog open en men moet wel nog naar werk. De online webshops, warenhuizen voor supermarkten en slachterijen (waar naast de dood van miljoenen dieren ook de Covid-19 besmettingen onder arbeiders disproportioneel hoog zijn) draaien op volle toeren. Aan het begin van de lockdown probeerden grote winkelketens zoals HEMA en Action zich nog te onttrekken aan de maatregelen. Ze werden enkel teruggefloten omdat het contrast, in macht en welvaart, tussen hun en kleine ondernemers dan te duidelijk werd. Sommige ketens komen er nog onderuit door op afhaalbasis te werken. Ook dit is slechts een mogelijkheid vanwege een sociaaleconomische machtspositie. De afhaaloptie werkt minder goed voor kleine zaakjes en horecagelegenheden.
Een avondklok en verdere sociale beperkingen zullen het virus waarschijnlijk wel afremmen, maar de mensen die nog moeten werken dan? Die worden nog steeds aan het grootste risico blootgesteld. Met hoeveel mensen komt een maaltijdbezorger, pakketbezorger of winkelmedewerker die bestellingen afgeeft in contact? Veel. De mensen die in de zorg en op testlocaties werken lopen uiteraard het grootste risico. De avondklok wordt ingevoerd, maar de bezuinigingen op de zorg in het afgelopen decennium worden vergeten. Het hoge aantal mensen dat stopt met een opleiding in die sector vanwege te hoge werkdruk of onervaren op de werkvloer belanden (het tekort aan personeel is soms zo groot dat MBO’ers alvast taken moeten uitvoeren van gecertificeerd personeel, wat stress, onzekerheid en werkdruk verhoogt) wordt ook genegeerd. De avondklok is een van de behandelingsmanieren voor het kapitaal: maatregelen opleggen, structureel niks veranderen, daarna “terug naar normaal”.
De sociale impact van een avondklok wordt ook niet meegewogen en wat dit betekent voor mensen in bepaalde wijken of sociale posities. Kijk maar naar Brussel, sinds de invoering van de coronamaatregelen, waaronder ook een avondklok, zijn al twee jongeren van kleur vermoord door de politie. Adil in 2020, die werd aangereden door wouten na een achtervolging, en Ibrahima deze maand, die overleed tijdens zijn verhoor in het politiebureau na een politiecontrole in verband met de coronamaatregelen.
Wie op straat hangt, waar genoeg ruimte is voor 1,5 meter afstand in de buitenlucht, zal dus aangepakt worden, tenzij er gewerkt moet worden. Wie het zich kan veroorloven zit thuis, ontvangt nog een vol salaris (omdat dat kantoor eigenlijk toch overbodig blijkt) en bestelt er op los bij BOL.com en Thuisbezorgd. Ondertussen trappen mensen op bezorgfietsen zich kapot voor hetzelfde minimumloon als eerst.
Ok, maar het virus moet bestreden worden. Ja, er moeten zeker maatregelen genomen worden door iedereen. Daarvoor moeten huren van woningen kwijtgescholden, studieschulden stopgezet en inkomens gegarandeerd worden. Zonder sociale zekerheid kan er niet gehandeld worden en, belangrijker nog, kunnen mensen zichzelf niet organiseren en solidariteit opbouwen. Aan dat laatste heeft de staat geen belang, maar wij wel. Zij die nog werken in de zorg, bezorging en supermarkten omdat we daar allemaal van afhankelijk zijn moeten ten volste gecompenseerd worden. Hoe? Dat moet aan hun gevraagd worden! En wie moet dit betalen?
Iedere keer als er iets fout gaat moeten werkende mensen in precaire situaties voor de schade opdraaien. Als je hierbij ook nog eens sociaal-financiële hulp aanvraagt, wordt je ook al snel aangemerkt als fraudeur.
Deze keer niet, laat de rijken maar de crisis betalen!”
Allereerst is het artikel geschreven in de week voor de invoering van de avondklok. Het was toen nog niet duidelijk wanneer die zou komen, hoe die gehandhaafd zou worden en hoe lang die zou duren, wel was het zeker dat een nachtelijk straatverbod uitgerold zou worden. Van rellen, sociale onrust en grootschalige opstanden was toen nog geen sprake.
Laten we beginnen met de rellen van afgelopen weekend, waar onder anarchisten zelf ook veel discussie is. We maken nu al onze eerste fout in die discussie aangezien we het over “de rellen” hebben. Uit observatie blijkt dat de discussie wordt gevoerd met de aanname dat de gebeurtenissen een vast en gedefinieerd fenomeen zijn, uitgevoerd door een groep met een daarbijhorende ideologie. Het resultaat is dat er grofweg twee posities worden geschetst om uit te kiezen “voor de rellen” of “tegen de rellen”. Enige nuance bij de analyse van de situatie ontbreekt. In deze complexe sociale situaties is het noodzakelijk om te kunnen differentiëren. Niet alleen om een analyse te bouwen maar ook om verbindingen en mogelijke bondgenoten te vinden. Er is een verschil tussen mensen die een GGD-testlocatie in brand steken in Urk en jongeren die deelscooters in brand steken in de Schilderswijk, er is een verschil tussen een menigte die ramen probeert in te gooien bij het ziekenhuis in Enschede en jongeren in Rotterdam Zuid die vechten met de politie en duidelijk op video in de menigte roepen “niks slopen! niks slopen!” (refererend naar kleine winkels). Als we verder zouden inzoomen bij elke locatie zouden we ontelbare verschillen, beweegreden en tegenstrijdigheden kunnen blootleggen, maar we houden ons hier niet bezig met sociologie op het niveau van academisch gebrij.
Het gebrek aan nuance reflecteert meer op ons als anarchisten dan op de sociale opstandige situatie die zich heeft afgespeeld (en nog steeds afspeelt) om ons heen. Zijn wij immers niet gewend om enkel te bewegen in een ruimte die homogeen en ideologisch rigide is: een vaste tekst als oproep, uitgebracht onder de naam van een “militante” organisatie met een duidelijk referentiepunt, een afgesproken locatie en tijd, een specifieke ideologische positie die niet fluïde of rekbaar is en (uiteraard) de specifieke aanwezigheid van the usual suspects. Het is met deze gedachten dat we nu de onrust proberen te framen als “wel opstandig” of “niet opstandig”, gebaseerd op vooral de morele en ideologische ideeën die onder anarchisten en linkse mensen heersen en niet met de ideeën van de mensen die met de opstanden meedoen. Als we dat zouden doen komen we al snel tot de conclusie dat er niet een idee is, en dat de situatie heterogeen en onvoorspelbaar is.
Ook is te merken dat de kwestie van geweld discussie oproept, wat altijd zo is, en dat is maar goed ook. Ook het gebruik van geweld valt onder dezelfde morele criteria als sociale beweging. Het gebruik van geweld wordt gepresenteerd als iets dat hoog ideologisch gemotiveerd moet zijn en het liefst als een reactie op staatsgeweld. Het gebruik van geweld om simpelweg een onderdrukker aan te vallen wanneer men dat ziet zitten of om frustratie te uiten die voortkomt uit de sociaaleconomische context waarin mensen leven wordt afgekeurd. Het resultaat is dat anarchisten en linkse soorten zich opstellen als ware moraalridders van sociaal conflict en proberen te bepalen wat mensen wel en niet mogen doen om zich sociaalpolitiek te uiten. Een uiterst problematisch geval…
Nu over “de maatregelen”. Eenzelfde discussie doet zich voor als er over “de maatregelen” wordt gesproken als over “de rellen”. Er lijkt weer een gebrek aan analyse te zijn dat dit virus zich verspreidt in een sociale context. Bij de kwestie van maatregelen (en het virus) moet gekeken worden naar wie ze uitvoert, wie ze helpen/benadelen en wie er na deze pandemie er het beste uit zal komen. Het is dus niet simpelweg een kwestie van “voor” of “tegen”. De covid-19 pandemie wordt zeker wereldwijd ge-instrumentaliseerd door staat en kapitaal, met of zonder maatregelen. In Brazilië gebruikt de ultra-rechtse regering van Bolsonaro de pandemie als verlenging en continuatie van zijn oorlog tegen de inheemse bevolking om zo hun land en grondstoffen te kunnen plunderen. Net als de eerste Europese kolonisten opzettelijk ziektes loslieten in de Amerika’s om de lokale bevolking uit te moorden laat Bolsonaro het Covid-19 virus zijn werk doen. Enige voorzieningen om het virus te bestrijden bij inheemse gemeenschappen zijn opgezet door de bevolking zelf, die zwaar onder de pandemie lijdt terwijl de Braziliaanse staat en kapitaal doorgaan met de plundering van het grondgebied. In Madrid, Spanje, werden maatregelen ingevoerd op basis van klasse. Er werden selectieve lockdowns en avondklokken ingevoerd in de stad, waarbij arbeiderswijken het hardst getroffen werden. Dit werd gebaseerd op de feiten van de besmettingsgraad, zonder enige aandacht voor wat de oorzaak van verschil in die besmettingsgraden nou was.
Nu is het dat de publicaties van 1872 gericht zijn op praktische voorstellen, maar we hebben het hier over een groot onderwerp. Enig voorstel hierover moet collectief worden gemaakt en in werking gezet worden. Om dit te doen is discussie nodig die voorbijgaat aan de loopgravenoorlog waarin de beide kanten blijven waar ze zitten en elkaar onophoudelijk bestoken. De te voeren discussie staat niet alleen en valt in de bredere zin te scharen onder het thema van hoe anarchisten kunnen reageren op sociale situaties die zich los van onze eigen kringen snel ontwikkelen. Want laten we eerlijk zijn, die capaciteiten, en kwalitatieve effecten van de reactie, zijn bijna nihil. Dit is geen cynisme, maar een reëele reflectie. Met deze reflecties, de terugkoppeling tussen theorie en praktijk, en met onze eigen weg en sociale strijd schetsen inhakend op sociale ontwikkelingen zijn we tot alles in staat!
Verder lezen:
What do you think of the riots in The Netherlands? (Engels): https://queeranarchism.tumblr.com/post/641285553228283904/what-do-you-think-of-the-riots-in-the-netherlands
Second Wave: Another Lockdown, Another Rebellion (Engels): https://crimethinc.com/2020/11/12/second-wave-another-lockdown-another-rebellion-what-the-riots-around-southern-europe-tell-us-about-the-pandemic-and-the-state
Leve de anti-avondklok opstand! Sluit je aan!: https://indymedia.nl/node/48953
Blame The Game! The Need for Antifascist Stance against the Anti-Lockdown Protest (Engels): https://indymedia.nl/node/48913
Nightshift [1] (Engels) : https://enoughisenough14.org/2021/01/26/2021-nightshift-1/
Corona Riots in the Netherlands (Engels): “The government has stolen millions from families, they have destroyed families”: https://enoughisenough14.org/2021/01/28/corona-riots-in-the-netherlands-the-government-has-stolen-millions-from-families-they-have-destroyed-families/
Er valt nog veel meer te zeggen, te discussieren en voor te stellen. Laten we dat bewaren voor onze gesprekken, discussies en planning, die buiten het virtuele net plaatsvinden. Wat zou het zonde zijn als al die gesprekken in een blogpost gegoten worden om daarna te verdwijnen in de ruis van het wereld-wijde-web!
